-
1 εμφρασσω
атт. ἐμφράττω1) заграждать, преграждать, запирать(αἱ νῆες τὸ μεταξὺ ἐμφράξασαι Thuc.; τὰ πότιμα τῶν ὑδάτων Polyb.; τέν διέξοδον Plut.)
ἐμφράξαι ταῖς αἰτίαις τὰς τιμωρίας Aeschin. — отвести наказания (встречными) обвинениями;ἐμφράξειν τὰς βοηθείας τινός Diod. — отрезать путь чьим-л. вспомогательным войскам2) затыкать(πόρους Arst., Polyb.; στόμα Dem., Plut.; med. τὸ κεχηνὸς τοῦ πίθου Luc.)
3) разгораживать, разобщать